“…Νιώθω το πρόσωπο μου σαν μάσκα…αδύνατο το χαμόγελο…ακόμη και τα δάκρυα…αδύνατο κάποιος να με δεί…να με ακούσει κάτω από τη μάσκα….αδύνατο να βρω τη δύναμη να την βγάλω…»
“….μόνος και φοβισμένος…ενοχικός μέσα σε όλο αυτό το πολύχρωμο πλήθος…”
“…αδυναμία, κούραση να είμαι παρόν…εδώ…με τα πρόσωπα που βρίσκονται τόσο κοντά και τόσο μακρία μου…”
“….ψάχνω τον εαυτό μου εκεί που ξαφνικά τον έχω χάσει….προσπαθώ να θυμηθώ πράγματα που με έκαναν να χαμογελώ…να νιώθω…να θέλω…ξέχασα να θέλω..”
Ως κατάθλιψη βιβλιογραφικά αναφέρεται η διαταραχή της διάθεσης η οποία μπορεί να ξεκινά με ήπια θλίψη, απογοήτευση, έλλειψη ευχαρίστησης, μειονεκτικότητα, ενοχή, αβοηθησία, φόβο, έντονο άγχος και συνεχείς δυσάρεστες αρνητικές σκέψεις.
Μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή διαταραχή η οποία περιλαμβάνει μια σειρά , δυσλειτουργιών και διαταραχών, όπως διατροφικές διαταραχές , διαταραχές του ύπνου, αίσθημα συνεχούς κόπωσης και απώλεια ενέργειας, διαταραχές νοητικών λειτουργιών όπως αδυναμία συγκέντρωσης, απώλεια μνήμης καθώς και μια σειρά διαταραχών σε επίπεδο διαπροσωπικών και κοινωνικών σχέσεων των ανθρώπων.
Τελικά η κατάθλιψη σε όποια μορφή εκδήλωσης της, απειλεί την λειτουργικότητα του ατόμου σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του, εργασία, σχέσεις, οικογένεια οδηγώντας το σταδιακά σε πλήρη παραίτηση και αποστασιοποίηση από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον.
Η κατάθλιψη τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τη μορφή μάστιγας σε διεθνές επίπεδο, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι, σε όλο τον κόσμο, υποφέρουν από κατάθλιψη. Ο διάλογος και η έρευνα που εξελίσσεται είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη, ενώ είναι πολλές οι προσεγγίσεις και ερμηνείες τόσο για το αιτιολογικό υπόβαθρο, όσο και για τις μεθόδους πρόληψης αλλά και αντιμετώπισης της κατάθλιψης, στο γενικό πληθυσμό και σε πληθυσμούς υψηλού κινδύνου.
Όλες οι σύγχρονες προσεγγίσεις, ανεξαρτήτως επιστημονικής σχολής ερμηνείας και αντιμετώπισης της κατάθλιψης συγκλίνουν, όλο και ποιο εντατικά, στην ανάγκη «απενοχοποίησης» της κατάθλιψης ως δυσκολίας των ανθρώπων. Η μη δαιμονοποίηση της κατάστασης που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, μπορεί να ενθαρρύνει τούς ανθρώπους να ζητήσουν και να λάβουν βοήθεια για την αντιμετώπιση αυτής τη δυσκολίας και να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής τους.
Η Θεραπευτική- Συμβουλευτική πράξη για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της κατάθλιψής, μπορεί να στηρίξει την διαδικασία, αρχικά κινητοποίησης των ανθρώπων να διεκδικήσουν την αλλαγή και την βελτίωση της ζωής τους και στη συνέχεια να ενεργοποιήσουν δικές τους δυνάμεις με στόχο την αλλαγή.
Η διαδικασία αυτή είναι και πρέπει να είναι πολύ διαφορετική για κάθε άνθρωπο, με σεβασμό στις προσωπικές δυνάμεις, στόχους, κουλτούρα και πλαίσιο σχέσεων των ανθρώπων. Η διαδικασία αυτή θα πρέπει να αξιολογεί και να λαμβάνει υπόψη της δίκτυο σημαντικών σχέσεων στις οποίες συμμετέχει το άτομο που αντιμετωπίζει τη δυσκολία της κατάθλιψης, καθώς με τον τρόπο αυτό θα λειτουργήσει περισσότερο αποτελεσματικά, η όποια παρέμβαση αλλαγής υφιστάμενων δυσλειτουργιών.
Τέλος με αυτό τον τρόπο, τα άτομα με δυσκολία αποκτούν νέες δεξιότητες διαχείρισης των δυσκολιών τους, στο παρόν και το μέλλον, με τη στήριξη και συμμετοχή, των σημαντικών για αυτά, σχέσεων.