“….κάθε χρόνο άλλαζα σχολείο…αργότερα άλλαζα δουλειά…από φίλους κανείς δεν μπορούσε να με καταλάβει…..πάντα με αδικούν στις σχέσεις μου…με αποτέλεσμα να θυμώνω και να τους δείχνω ποιος έχει δίκιο…δεν αντέχω αυτή την αδικία…»
“…έχω τόσο θυμό…δεν ξέρω γιατί…δεν μιλάω όμως…άλλωστε μια χαρά είμαι και μόνη μου…»
Ο θυμός είναι ένα από τα ποιο έντονα και αληθινά ανθρώπινα συναισθήματα. Η αδυναμία ωστόσο του ανθρώπου, να βρει τρόπους με τους οποίους διαχειρίζεται και εκφράζει τον θυμό του, μπορεί να πάρει διαστάσεις μη ελεγχόμενες από το άτομο, προκαλώντας μια σειρά προβλημάτων και δυσλειτουργιών, τόσο σε επίπεδο σχέσεων και επικοινωνίας, όσο και σε επίπεδο σωματικής υγείας. Η αδυναμία του ατόμου να αξιολογήσει και να ελέγξει ένα συνεχές, επίμονο και διάχυτο αίσθημα θυμού απέναντι στην κοινωνία, σε μία ομάδα ανθρώπων, σε ένα μεμονωμένο άτομο, προσλαμβάνει χαρακτηριστικά εμμονής, ενώ έχει σημαντικές επιπτώσεις στις προσωπικές, κοινωνικές και επαγγελματικές σχέσεις του ατόμου αλλά και στην αυτοεικόνα του.
Ο έντονος, συνεχής μη ελεγχόμενος θυμός , προκαλεί σε σωματικό επίπεδο, έντονους πονοκεφάλους με αύξηση της αρτηριακής πίεσης και των παλμών, μυική ένταση, άνοδο της θερμοκρασίας και «λαχάνιασμα» και δυσκολίες αναπνοής, όλα και μακροπρόθεσμα επιβλαβή για την υγεία συμπτώματα , εφόσον αφορά συχνά επαναλαμβανόμενα έντονα επεισόδια ανεξέλεγκτου θυμού.
Εξίσου και ίσως περισσότερο επιβλαβής είναι ο έντονος θυμός που δεν εξωτερικεύεται με επεισόδια ή συμπεριφορές λεκτικής ή και σωματικής επιθετικής οργής. Είναι ο σιωπηλός, καλυμμένος θυμός, που συχνά βρίσκεται πίσω από μια κατάθλιψη, φοβία κ.α.