Οι δυσκολίες των σύγχρονων ανθρώπων, με όποια μορφή ή ένταση κι αν εκφράζονται, σε όποια επιστημολογική κατηγορία ή ερμηνεία κι αν γίνεται προσπάθεια να τις κατατάξουμε, συμβαίνουν και μοιραία αποκτούν το δικό τους νόημα, μέσα στο πλαίσιο και το σχεσιακό περιβάλλον, στο οποίο εκδηλώνονται και διατηρούνται.
Με την έννοια αυτή, μεγαλύτερα ή μικρότερα ανθρώπινα συστήματα, ανθρώπινες ομάδες που μοιράζονται ένα κοινό όραμα και αγωνίζονται για το δικό τους νόημα επιβίωσης, μπορεί σταδιακά να απορρυθμιστούν, να εμφανίσουν δυσκολίες και εμπλοκές, οι οποίες αποτελούν ταυτόχρονα, μοχλό εξέλιξης και δημιουργικής αλλαγής, εφόσον νοηματοδοτηθούν κατάλληλα μέσω της σύνθεσης αντιφάσεων ή αντιθέσεων.
Μέσω της αποδοχής και του σεβασμού που τροφοδοτούν τη γόνιμη επικοινωνία και αλληλεπίδραση.
Σε μια πραγματικότητα, η οποία δεν προσφέρει πια ξεκάθαρα μοντέλα και κατευθύνσεις, όλα ζητούν την καθημερινή διαπραγμάτευση, επαναπροσδιορισμό και νοηματοδότηση, μέσω μιας ανοιχτής και ώριμης επικοινωνίας.
Σε αυτή τη διαδικασία, θα μπορούσα να συμβάλλω, σε μια ισότιμη και δημιουργική σχέση με τους ανθρώπους, στον επαναπροσδιορισμό, την νοηματοδότηση και την αλλαγή προτύπων και μοντέλων λειτουργίας, τα οποία παύουν να είναι βοηθητικά για την εξέλιξη των ανθρώπων, των σχέσεων και των σημαντικών πλαισίων, στα οποία οι άνθρωποι λειτουργούν.
Σε αυτή τη διαδικασία, οι Συχνές Δυσκολίες, αποτελούν μια «τεχνιτή» κατηγοριοποίηση και μία όχι εξαντλητική απόπειρα παρουσίασης συχνών μορφών, με τις οποίες παρουσιάζονται προβλήματα που σηματοδοτούν μια «κρίση» ή προσκαλούν τους ανθρώπους σε αλλαγή. Αλλαγή όχι εύκολη, μα σίγουρα προωθητική για το ταξίδι της αυτογνωσίας και αυτοεκπλήρωσης.
Έλενα Πατήλα, Ψυχολόγος – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια